إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | فَاتَ | يَفُوتُ | يَفُوتَ | يَفُتْ | يَفُوتَنَّ | ||
هِيَ | فَاتَتْ | تَفُوتُ | تَفُوتَ | تَفُتْ | تَفُوتَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | فَاتَا | يَفُوتَانِ | يَفُوتَا | يَفُوتَا | يَفُوتَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | فَاتَتَا | تَفُوتَانِ | تَفُوتَا | تَفُوتَا | تَفُوتَانِّ | ||
هُمْ | فَاتُوا | يَفُوتُونَ | يَفُوتُوا | يَفُوتُوا | يَفُوتُنَّ | ||
هُنَّ | فُتْنَ | يَفُتْنَ | يَفُتْنَ | يَفُتْنَ | يَفُتْنَانِّ | ||
أَنْتَ | فُتَّ | تَفُوتُ | فُتْ | تَفُوتَ | تَفُتْ | تَفُوتَنَّ | فُوتَنَّ |
أَنْتِ | فُتِّ | تَفُوتِينَ | فُوتِي | تَفُوتِي | تَفُوتِي | تَفُوتِنَّ | فُوتِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | فُتُّمَا | تَفُوتَانِ | فُوتَا | تَفُوتَا | تَفُوتَا | تَفُوتَانِّ | فُوتَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | فُتُّمَا | تَفُوتَانِ | فُوتَا | تَفُوتَا | تَفُوتَا | تَفُوتَانِّ | فُوتَانِّ |
أَنْتُمْ | فُتُّم | تَفُوتُونَ | فُوتُوا | تَفُوتُوا | تَفُوتُوا | تَفُوتُنَّ | فُوتُنَّ |
أَنْتُنَّ | فُتُّنَّ | تَفُتْنَ | فُتْنَ | تَفُتْنَ | تَفُتْنَ | تَفُتْنَانِّ | فُتْنَانِّ |
أَنَا | فُتُّ | أَفُوتُ | أَفُوتَ | أَفُتْ | أَفُوتَنَّ | ||
نَحْنُ | فُتْنَا | نَفُوتُ | نَفُوتَ | نَفُتْ | نَفُوتَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | فِيتَ | يُفَاتُ | يُفَاتَ | يُفَتْ | يُفَاتَنَّ |
هِيَ | فِيتَتْ | تُفَاتُ | تُفَاتَ | تُفَتْ | تُفَاتَنَّ |
هُمَا - مذكر | فِيتَا | يُفَاتَانِ | يُفَاتَا | يُفَاتَا | يُفَاتَانِّ |
هُمَا - مؤنث | فِيتَتَا | تُفَاتَانِ | تُفَاتَا | تُفَاتَا | تُفَاتَانِّ |
هُمْ | فِيتُوا | يُفَاتُونَ | يُفَاتُوا | يُفَاتُوا | يُفَاتُنَّ |
هُنَّ | فِتْنَ | يُفَتْنَ | يُفَتْنَ | يُفَتْنَ | يُفَتْنَانِّ |
أَنْتَ | فِتَّ | تُفَاتُ | تُفَاتَ | تُفَتْ | تُفَاتَنَّ |
أَنْتِ | فِتِّ | تُفَاتِينَ | تُفَاتِي | تُفَاتِي | تُفَاتِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | فِتُّمَا | تُفَاتَانِ | تُفَاتَا | تُفَاتَا | تُفَاتَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | فِتُّمَا | تُفَاتَانِ | تُفَاتَا | تُفَاتَا | تُفَاتَانِّ |
أَنْتُمْ | فِتُّم | تُفَاتُونَ | تُفَاتُوا | تُفَاتُوا | تُفَاتُنَّ |
أَنْتُنَّ | فِتُّنَّ | تُفَتْنَ | تُفَتْنَ | تُفَتْنَ | تُفَتْنَانِّ |
أَنَا | فِتُّ | أُفَاتُ | أُفَاتَ | أُفَتْ | أُفَاتَنَّ |
نَحْنُ | فِتْنَا | نُفَاتُ | نُفَاتَ | نُفَتْ | نُفَاتَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | تَفْتَتَ | يُتَفْتِتُ | يُتَفْتِتَ | يُتَفْتِتْ | يُتَفْتِتَنَّ | ||
هِيَ | تَفْتَتَتْ | تُتَفْتِتُ | تُتَفْتِتَ | تُتَفْتِتْ | تُتَفْتِتَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | تَفْتَتَا | يُتَفْتِتَانِ | يُتَفْتِتَا | يُتَفْتِتَا | يُتَفْتِتَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | تَفْتَتَتَا | تُتَفْتِتَانِ | تُتَفْتِتَا | تُتَفْتِتَا | تُتَفْتِتَانِّ | ||
هُمْ | تَفْتَتُوا | يُتَفْتِتُونَ | يُتَفْتِتُوا | يُتَفْتِتُوا | يُتَفْتِتُنَّ | ||
هُنَّ | تَفْتَتْنَ | يُتَفْتِتْنَ | يُتَفْتِتْنَ | يُتَفْتِتْنَ | يُتَفْتِتْنَانِّ | ||
أَنْتَ | تَفْتَتَّ | تُتَفْتِتُ | تَفْتِتْ | تُتَفْتِتَ | تُتَفْتِتْ | تُتَفْتِتَنَّ | تَفْتِتَنَّ |
أَنْتِ | تَفْتَتِّ | تُتَفْتِتِينَ | تَفْتِتِي | تُتَفْتِتِي | تُتَفْتِتِي | تُتَفْتِتِنَّ | تَفْتِتِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | تَفْتَتُّمَا | تُتَفْتِتَانِ | تَفْتِتَا | تُتَفْتِتَا | تُتَفْتِتَا | تُتَفْتِتَانِّ | تَفْتِتَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | تَفْتَتُّمَا | تُتَفْتِتَانِ | تَفْتِتَا | تُتَفْتِتَا | تُتَفْتِتَا | تُتَفْتِتَانِّ | تَفْتِتَانِّ |
أَنْتُمْ | تَفْتَتُّم | تُتَفْتِتُونَ | تَفْتِتُوا | تُتَفْتِتُوا | تُتَفْتِتُوا | تُتَفْتِتُنَّ | تَفْتِتُنَّ |
أَنْتُنَّ | تَفْتَتُّنَّ | تُتَفْتِتْنَ | تَفْتِتْنَ | تُتَفْتِتْنَ | تُتَفْتِتْنَ | تُتَفْتِتْنَانِّ | تَفْتِتْنَانِّ |
أَنَا | تَفْتَتُّ | أُتَفْتِتُ | أُتَفْتِتَ | أُتَفْتِتْ | أُتَفْتِتَنَّ | ||
نَحْنُ | تَفْتَتْنَا | نُتَفْتِتُ | نُتَفْتِتَ | نُتَفْتِتْ | نُتَفْتِتَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | تُفْتِتَ | يُتَفْتَتُ | يُتَفْتَتَ | يُتَفْتَتْ | يُتَفْتَتَنَّ |
هِيَ | تُفْتِتَتْ | تُتَفْتَتُ | تُتَفْتَتَ | تُتَفْتَتْ | تُتَفْتَتَنَّ |
هُمَا - مذكر | تُفْتِتَا | يُتَفْتَتَانِ | يُتَفْتَتَا | يُتَفْتَتَا | يُتَفْتَتَانِّ |
هُمَا - مؤنث | تُفْتِتَتَا | تُتَفْتَتَانِ | تُتَفْتَتَا | تُتَفْتَتَا | تُتَفْتَتَانِّ |
هُمْ | تُفْتِتُوا | يُتَفْتَتُونَ | يُتَفْتَتُوا | يُتَفْتَتُوا | يُتَفْتَتُنَّ |
هُنَّ | تُفْتِتْنَ | يُتَفْتَتْنَ | يُتَفْتَتْنَ | يُتَفْتَتْنَ | يُتَفْتَتْنَانِّ |
أَنْتَ | تُفْتِتَّ | تُتَفْتَتُ | تُتَفْتَتَ | تُتَفْتَتْ | تُتَفْتَتَنَّ |
أَنْتِ | تُفْتِتِّ | تُتَفْتَتِينَ | تُتَفْتَتِي | تُتَفْتَتِي | تُتَفْتَتِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | تُفْتِتُّمَا | تُتَفْتَتَانِ | تُتَفْتَتَا | تُتَفْتَتَا | تُتَفْتَتَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | تُفْتِتُّمَا | تُتَفْتَتَانِ | تُتَفْتَتَا | تُتَفْتَتَا | تُتَفْتَتَانِّ |
أَنْتُمْ | تُفْتِتُّم | تُتَفْتَتُونَ | تُتَفْتَتُوا | تُتَفْتَتُوا | تُتَفْتَتُنَّ |
أَنْتُنَّ | تُفْتِتُّنَّ | تُتَفْتَتْنَ | تُتَفْتَتْنَ | تُتَفْتَتْنَ | تُتَفْتَتْنَانِّ |
أَنَا | تُفْتِتُّ | أُتَفْتَتُ | أُتَفْتَتَ | أُتَفْتَتْ | أُتَفْتَتَنَّ |
نَحْنُ | تُفْتِتْنَا | نُتَفْتَتُ | نُتَفْتَتَ | نُتَفْتَتْ | نُتَفْتَتَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | أَفْتَى | يُفْتِي | يُفْتِيَ | يُفْتِ | يُفْتِيَنَّ | ||
هِيَ | أَفْتَتْ | تُفْتِي | تُفْتِيَ | تُفْتِ | تُفْتِيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | أَفْتَيَا | يُفْتِيَانِ | يُفْتِيَا | يُفْتِيَا | يُفْتِيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | أَفْتَتَا | تُفْتِيَانِ | تُفْتِيَا | تُفْتِيَا | تُفْتِيَانِّ | ||
هُمْ | أَفْتَوْا | يُفْتُونَ | يُفْتُوا | يُفْتُوا | يُفْتُنَّ | ||
هُنَّ | أَفْتَيْنَ | يُفْتِينَ | يُفْتِينَ | يُفْتِينَ | يُفْتِينَانِّ | ||
أَنْتَ | أَفْتَيْتَ | تُفْتِي | أَفْتِ | تُفْتِيَ | تُفْتِ | تُفْتِيَنَّ | أَفْتِيَنَّ |
أَنْتِ | أَفْتَيْتِ | تُفْتِينَ | أَفْتِي | تُفْتِي | تُفْتِي | تُفْتِنَّ | أَفْتِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | أَفْتَيْتُمَا | تُفْتِيَانِ | أَفْتِيَا | تُفْتِيَا | تُفْتِيَا | تُفْتِيَانِّ | أَفْتِيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | أَفْتَيْتُمَا | تُفْتِيَانِ | أَفْتِيَا | تُفْتِيَا | تُفْتِيَا | تُفْتِيَانِّ | أَفْتِيَانِّ |
أَنْتُمْ | أَفْتَيْتُم | تُفْتُونَ | أَفْتُوا | تُفْتُوا | تُفْتُوا | تُفْتُنَّ | أَفْتُنَّ |
أَنْتُنَّ | أَفْتَيْتُنَّ | تُفْتِينَ | أَفْتِينَ | تُفْتِينَ | تُفْتِينَ | تُفْتِينَانِّ | أَفْتِينَانِّ |
أَنَا | أَفْتَيْتُ | أُفْتِي | أُفْتِيَ | أُفْتِ | أُفْتِيَنَّ | ||
نَحْنُ | أَفْتَيْنَا | نُفْتِي | نُفْتِيَ | نُفْتِ | نُفْتِيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | أُفْتِيَ | يُفْتَى | يُفْتَى | يُفْتَ | يُفْتَيَنَّ |
هِيَ | أُفْتِيَتْ | تُفْتَى | تُفْتَى | تُفْتَ | تُفْتَيَنَّ |
هُمَا - مذكر | أُفْتِيَا | يُفْتَيَانِ | يُفْتَيَا | يُفْتَيَا | يُفْتَيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | أُفْتِيَتَا | تُفْتَيَانِ | تُفْتَيَا | تُفْتَيَا | تُفْتَيَانِّ |
هُمْ | أُفْتُوا | يُفْتَوْنَ | يُفْتَوْا | يُفْتَوْا | يُفْتُنَّ |
هُنَّ | أُفْتِينَ | يُفْتَيْنَ | يُفْتَيْنَ | يُفْتَيْنَ | يُفْتَيْنَانِّ |
أَنْتَ | أُفْتِيتَ | تُفْتَى | تُفْتَى | تُفْتَ | تُفْتَيَنَّ |
أَنْتِ | أُفْتِيتِ | تُفْتَيْنَ | تُفْتَيْ | تُفْتَيْ | تُفْتَيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | أُفْتِيتُمَا | تُفْتَيَانِ | تُفْتَيَا | تُفْتَيَا | تُفْتَيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | أُفْتِيتُمَا | تُفْتَيَانِ | تُفْتَيَا | تُفْتَيَا | تُفْتَيَانِّ |
أَنْتُمْ | أُفْتِيتُم | تُفْتَوْنَ | تُفْتَوْا | تُفْتَوْا | تُفْتُنَّ |
أَنْتُنَّ | أُفْتِيتُنَّ | تُفْتَيْنَ | تُفْتَيْنَ | تُفْتَيْنَ | تُفْتَيْنَانِّ |
أَنَا | أُفْتِيتُ | أُفْتَى | أُفْتَى | أُفْتَ | أُفْتَيَنَّ |
نَحْنُ | أُفْتِينَا | نُفْتَى | نُفْتَى | نُفْتَ | نُفْتَيَنَّ |